آیا رمان «اهل غرق» به شیوۀ رئالیسم جادویی نگاشته شده است؟

نوع مقاله : علمی- ترویجی

نویسندگان

1 عضو هیئت علمی دانشگاه سلمان فارسی کازرون. گروه زبان و ادبیات فارسی

2 -

چکیده

چکیده

نگارش داستان به شیوۀ رئالیسم جادویی هیچ‌گاه سبک غالب داستان‌نویسان ایرانی نبوده است. با این حال تعداد نویسندگانی که این شیوه را آزموده‌اند کم نیست. یکی از آنها نویسندۀ نام آشنا منیرو روانی‌پور است. رمان «اهل غرق» منیرو روانی‌پور را بیشتر به عنوان یک داستان به شیوۀ رئالیسم جادویی می‌شناسند. اما این داستان چه اندازه به مولفه‌های رئالیسم جادویی وفادار است؟ این پرسشی است که مقاله حاضر بر اساس آن نوشته شده است. بعد از برشمردن ویژگی‌های این شیوه و بررسی دوباره رمان اهل غرق در خوانشی تازه به این نتیجه رسیده است که نویسنده درنگارش به این شیوه در بخش جادویی داستان موفق است اما در بخش دوم از مولفه های رئالیسم جادویی فاصله می‌گیرد. در مواردی همچون شکستن سکوت اختیاری نویسنده (راوی)، آوردن گزاره‌های قالبی برای باور ‌پذیر کردن داستان، دخالت آگاهانه در ساخت شخصیت‌های نمادین، ایجاد تعلیق‌های چندگانه، تغییر هویت گمشده و گزارشی شدن لحن نویسنده، داستان مخدوش می‌شود و از نگارش رمان‌های سبک رئالیسم جادویی دور می‌شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Is the novel "Ahle Ghargh" written in the style of magical realism?

نویسندگان [English]

  • Ziba Ghalavandi 1
  • Sara Sharifi Lari 2
1 Department of Persian Literature and Language in Salman Farsi University of Kazeroun.
2 -
چکیده [English]

Writing a story in the style of magical realism has never been the dominant style of Iranian storytellers. However, the number of writers who have tried this method is not small. One of them is the well-known author Moniru Ravanipour. Moniru Ravanipour's novel "Ahle Ghargh" is much more known as a story in the style of magical realism. But how faithful is this story to the components of magical realism? This study intends to answer this question. After a careful analysis of the features of this style and a re-examination of the novel “Ahle Ghargh” in a new reading, it has been concluded that the author follows this style in the magical part of the story; but in the second part, he recedes from the components of magical realism. In cases such as breaking the author's (narrator's) voluntary silence, using stereotyped statements to make the story believable, conscious interfering in the construction of symbolic characters, creating multiple suspensions, changing the lost identity, and having a reporting tone, the story is distorted and it takes some distance from the style of magical realism.

کلیدواژه‌ها [English]

  • story
  • Ahle Ghargh
  • magical realism
  • components
  • writing