مقایسه طنز کلامی در دو اثر کله‌پوک‌ها و رمان دایی‌جان ناپلئون

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسنده

دانشجوی دوره دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ایلام.

چکیده

طنز کلامی شاخه‌ای از تحلیل گفتمان و تحلیل گفتمان شاخه‌ای از دانش زبان­شناسی است که هدف آن بررسی محتوای کلام در بافت است و برای آنکه چگونگی تکوین معنا و کار را توضیح دهد، ویژگی­های زبانی، اجتماعی و فرهنگی را بررسی می‌کند. زبان­شناسی تحلیل گفتمان، می­تواند کاربردی مناسب در تحلیل متون نمایشی فراهم سازد و تبیین جامعی از تمام ابعاد ساختار زبان متن نمایشی و ابزارهایی را که در پدید آوردن طنز کلامی مؤثرند، ایجاد کند. به این جهت، علاوه بر امکان تحلیل زبان‌شناختی طنزهای کلامی، الگوهایی را نیز می‌توان برای ایجاد طنز معرفی کرد. از آنجایی که شناخت و مطالعه گفتمانِ آثار ادبی جهان و تطبیق و مقایسۀ آنها ما را در شناخت پدیده­های انسانی کمک می­کند، بنابراین ضرورت دارد که به دو اثر کمدی معروف ایران و آمریکا از این منظر توجّه شود. به همین جهت، نگارنده بر آن شد تا در این جستار، کمدی‌های دایی‌جان ناپلئون از ایرج پزشک‌زاد و کله‌پوک‌ها از نیل سایمون را براساس رویکرد تحلیل گفتمان با یکدیگر مقایسه کند. در این مقاله پس از تعریف طنز کلامی، عناصری همچون «تناقض»، «اغراق»، «مجاط»، «بازی با کلمات»، «تکرار» و «کنایه نمایشی» به عنوان عوامل ایجاد «طنز کلامی» بر روی داستان «دایی‌جان ناپلئون» و «کله‌پوک‌ها» همراه با ارائۀ نمونه‌هایی بررسی و تحلیل می‌شوند. براساس یافته‌های این پژوهش، در دایی‌جان ناپلئون، همه نوع طنز ناشی از آرایه‌های کلامی به چشم می‌خورد، ولی در کله‌پوک‌ها، نویسنده در انتخاب الفاظ چندان دقتی ندارد و بیشتر سعی در ارائه مضمون دارد. در حوزۀ معناشناسی زبان نیز طنز ناشی از تناقض در هر دو اثر زیاد است. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Song Daoyejon Chalupoles and Napoleon's Two in Satire Verbal the Comperison

نویسنده [English]

  • afsane shirshahi
karmand
چکیده [English]

Verbal humor is a branch of discourse analysis and discourse analysis is a branch of linguistic knowledge that aims to examine the content of the word in context and examines linguistic, social, and cultural characteristics in order to explain how meaning and work evolve. The linguistics of discourse analysis can provide an appropriate application in the analysis of dramatic texts and provide a comprehensive explanation of all aspects of the structure of the language of the text and the tools that are effective in generating verbal humor. Therefore, in addition to the linguistic analysis of verbal satire, patterns can also be introduced to create humor. Since understanding and comparing the discourse of the literary works of the world and comparing them, helps us to understand human phenomena, it is therefore necessary to pay attention to the two famous comedic works of Iran and America from this perspective. For this purpose, the author sought to compare the comedy of Daiijan Napoleon by Iraj the Doctor and the Neil Simon's The Pokémon based on the discourse analysis approach. In this article, after defining verbal humor, elements such as "contradiction", "exaggeration" and "mojahedin", "word play", "repetition" and "dramatic irony" as factors in creating "verbal humor" on the story of Daei Jhan Napoleon ”and“ Pokémon ”are analyzed and presented with examples. According to the findings of this study, in Napoleon's Daiyan, all sorts of humor arise from verbal arrays, but in keywords, the author is not very careful in choosing words, and is more concerned with the content. In the semantics of language too, the irony of the contradiction in both works is high.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Neil Simon
  • Iraj Pezeshkzad
  • Verbal Physican
  • Story